Vanmorgen leek de wekker wel op 5 uur te staan, zo onuitgerust werden we om 7 uur wakker. Maar vandaag stond een van de grootste verwachtingen van Jolanda op het programma, dus vol goede moed vertrokken we naar Denny's voor een ontbijt. Toen we de auto huurden stond de radio op één of Andere vage countryzender en aangezien we dat wel Amerikaans vonden, hebben we dat zo gelaten. Vanmorgen was er ineens alleen maar gepraat op, geen muziek. Na even luisteren realiseerden we ons dat het vandaag 11 september is en dat is hier nog steeds een erg groot gebeuren. Op de radio waren allerlei mensen te horen die hun verhaal over de betreffende dag in 2001 nog een keer kwijt moesten.

Na het ontbijt arriveerden we ruim voor openingstijd bij Seaworld. Na de kaartcontrole moesten we daarom even wachten tot het 9 uur was. Om exact 9 uur werd het Amerikaanse volkslied ingezet. Alle Amerikaanse bezoekers draaiden zich meteen naar de vlag, legden een hand op hun hart en zongen het (sommigen met tranen in de ogen) mee. Alle niet-Amerikanen stonden er een beetje verloren bij...

Toen het volkslied over was, gingen ook de poorten van het park open en konden we beginnen. De eerste stop was Turtle Trek, een 360° 3D film. Het blijkt dat ik daar totaal niet tegen kan. We stonden gewoon los op de vloer met om ons heen de film, maar binnen no-time was ik enorm draaierig en misselijk. Een lekker begin van de dag dus.... Dan maar een paar aquaria bekijken met dolfijnen (de verzorgers deden spelletjes met de dieren door bijvoorbeeld een soort wiel langs het glas te laten rollen, die de dolfijnen dan volgden, erg leuk) en een dolfijnenshow meepakken. De show was leuk, maar niet erg bijzonder, en al gauw stonden we bij de eerste 'echte' attractie: Journey to Atlantis

Dit is een erg leuke flume-ride met een mooi binnengedeelte, waarna een val van best heel hoog volgt. Bij de ingang stonden bordjes: You might get wet. Might? Jolanda en ik waren allebei totaal doorweekt. Gelukkig is dat hier niet zo erg, even in de zon en je droogt zo weer op. In de winkeltjes met airco was het wel ineens erg koud ;)

Hierna volgde Kraken, een Floorless Coaster (vloerloze achtbaan waarbij je voeten dus losbungelen) met maar liefst 7 inversies (over-de-kop-momenten). Hij was erg heftig, maar ook erg gaaf!

Na Kraken was het tijd voor de show 'One Ocean', de grootste show van Seaworld, waarbij de Orka Shamu centraal staat. Voorafgaande aan de show werd er een verhaaltje over 9/11 gedaan (never forget) en moesten alle militairen en ex-militairen van de VS en geallieerde landen gaan staan. Deze helden kregen een minutenlang applaus. Erg indrukwekkend! De show zelf was ook indrukwekkend en het werd al snel duidelijk waarom de eerste 15 rijen van het theater de 'Soak-zone' worden genoemd. De mensen die daar zaten werden drijfnat van de sprongen van de Orka's en het slaan met hun staarten op het water.

We hadden nu even de tijd om wat rond te lopen en nog wat aquaria met onder andere haaien, pijlstaartroggen en dolfijnen te bekijken en konden daarna meteen aanschuiven bij de volgende show met zeeleeuwen en otters. De show zelf was niet zo bijzonder, maar het publiek werd 10 minuten van tevoren opgewarmd door een mime-speler die echt briljant was! Van mij hadden ze die zeeleeuwen mogen houden en die mime-speler een show van 30 minuten mogen geven :)

Tot slot stond Manta op het programma. Jolanda zag deze flying coaster niet zitten en is wat aquaria gaan bekijken, onder andere met jonge dolfijntjes van 2 maanden oud. Ik durfde dit monster wel aan en ben aangesloten in de single riders line. In deze achtbaan hang je horizontaal onder de baan, met je gezicht naar beneden. Dit geeft een heel apart effect aan de beleving!

Ik wilde meteen nog een keer, en omdat de single riders line enorm opschoot, ben ik ook gelijk gegaan. Jolanda bekeek ondertussen een aquarium met deze bijzondere rakker:

De foto is wat onduidelijk, maar dit is een zeedraakje. Dit dier vermomt zich min of meer als plant, zodat roofdieren geen prooi in hem zien. Wat kan de natuur toch verrassend slim uit de hoek komen!

Na een laatste rondje om foto's te maken, hebben we er om 17.00 uur een punt achter gezet en zijn we weer naar het hotel vertrokken. Jolanda ligt nu een uurtje op bed, terwijl ik hier heerlijk met een Iced Coffee op de rookpatio dit blog zit te schrijven. Ik hoop dat Jolanda een beetje opknapt van haar powernap, want zij had het niet zo naar haar zin vandaag. De vermoeidheid slaat langzaamaan toe en ze had pijn in haar hele lichaam van het vele wandelen en slenteren. Morgen hebben we een rustdag en die komt geen moment te vroeg voor haar...

Zometeen gaan we nog even een hapje eten ergens, ik heb nog geen idee waar en waarschijnlijk doen we ook nog wel een verkoelende duik in het zwembad. We zien het wel. Tot morgen!