Holbrook - Petrified Forest - Phoenix

Vanmorgen gingen we eerst een stukje terug naar het noorden,. om vervolgens 3,5 uur naar het zuiden te rijden. Na een heerlijke nacht, waarin we de treinen die over het spoor vlak achter ons hotel reden (en toeterden!) bijna niet gehoord hadden, konden we op weg. Petrified Forest bleek een park dat ‘s nachts dicht gaat en we konden er pas om 8.00 uur terecht. Om 8.05 uur stonden we dan ook voor de poort. Naar aanleiding van de naam van het park hadden we een versteend bos verwacht. Dat bos bleek er alleen in de pre-historie te hebben gestaan, nu was het enkel ‘badlands’, een versteende woestijn waarin (bijna) niets groeit en er alleen nog stukken versteend hout liggen uit vroeger tijden.

Onderweg zagen we de trein die vlak langs ons hotel reed. Tel de wagons:

Na een paar kiekjes vanaf verschillende uitkijkpunten, vonden we het tijd voor een wandeling. Slechts 1,6 km, dus dat moet makkelijk te doen zijn. We hadden alleen geen rekening gehouden met het feit dat er nauwelijks schaduw was en we dus in de brandende zon liepen, dat de route een hoogteverschil had van 37 meter en dat dat behaald moest worden in hellingen van 35 procent. Naar beneden liep vrij moeilijk, maar conditioneel niet zo zwaar, maar terug naar boven! Pfff. Maar we hebben het gehaald en het was al met al een prachtige wandeling.

De volgende korte wandeling had gelukkig maar 12 meter hoogteverschil, dat ook nog eens zeer geleidelijk op en af liep. Nog steeds ontzettend warm in de brandende zon, maar minder zwaar en ook weer prachtig.

Het mooiste van dit park was dat het echt heel erg rustig was. Op sommige momenten hadden we het idee er met zijn tweeën te lopen en de stilte maakte het extra indrukwekkend. Het leukste was dat we voor het eerst een grote salamander of wat het was hebben gezien:

Inmiddels waren we bijna bij het einde van de route in het park en konden we door naar Phoenix. Wederom een lange rit, die geheel andersom was als gisteren; heet eerste uur was er weinig aan, maar daarna werd het landschap steeds mooier. Jolanda vond de cactussen die we onderweg zagen het mooiste:

Rond 15:30 uur waren we op plaats van bestemming en konden we de sleutels van onze suite in ontvangst nemen. Jaja, geen gewone kamer dit weekend, maar een zeer mooie en ruime suite met alles erop en eraan. Ik zit dit blog dan ook voor het eerst niet op bed, maar op een bank te tikken ;)

Na de koffers naar binnen te hebben gesleept en wat te hebben gerust, besloten we de mall vlakbij ons hotel te bezoeken. Sowieso is een activiteit in de airco geen overbodige luxe, want het is hier nu (20:55 uur) nog 34 graden. Vanmiddag was het 42... In de mall hebben we wat gegeten op het food court en hebben we wat t-shirts voor allebei, wat kettinkjes voor Jolanda en een pet voor mij gescoord. De pet natuurlijk van de Arizona Cardinals, met het oog op morgen. Eindelijk een American Football wedstrijd live bijwonen en dan ook nog eens van ‘mijn’ Cardinals! Woohoo! Ik kan niet wachten!

Al met al was het een dag met twee gezichten: de rust en het bijna alleen-op-de-wereld-gevoel van vanmorgen en de drukte van Phoenix in de avond. De enige constante is de temperatuur, al blijft die hier zelfs ‘s nachts op minimaal 28 graden.

Tot morgen!