Blythe - Joshua Tree - Twentynine Palms

Vanmorgen werd ik een stuk minder chagrijnig wakker dan gisteren, dus dat begon alvast goed. Na het ontbijt (de laatste keer dat we een hotel hebben waar het bij in zit) pakten we snel de koffers in om te vertrekken naar nationaal park Joshua Tree. Ik had gezien dat er drie ingangen waren: Noord, Zuid en West. Het volgende hotel lag vlakbij de noord-ingang, dus we besloten de zuid-ingang te nemen en dan door het park heen daar naartoe te rijden. Na een uurtje op de snelweg reden we de vallei in waar Joshua Tree zou moeten zijn. Na ongeveer vijf kwartier kwamen we bij de noord-ingang uit, waar onze pas gecontroleerd werd bij het naar buiten rijden van het park. Er bleek dus helemaal geen zuid-ingang te zijn, hoewel er aan het begin van de vallei wel steeds bordjes stonden met “pay ahead”. Nou ja, raar.

Gelukkig zat het visitor center even voorbij de noordkant van het park, dus daar hebben we maar even een kaart gescoord om te kijken wat we allemaal konden bekijken. Op onze weg van zuid naar noord hadden we natuurlijk al het één en ander gezien, maar we waren, zo bleek, vooral langs het park gereden. Met de kaart in de hand besloten we eerst de hoog aangeschreven wandeling door de Hidden Valley te lopen. Bijna 4 kilometer en met behoorlijk wat keien en hoogteverschil, dus wandelschoenen aan en gáán. Bij het startpunt stonden al veel bomen aan wie het park zijn naam te danken heeft: de Joshua tree:

De wandeling door de vallei was schitterend. Ik had van tevoren verwacht dat ik dit park het minst mooi zou vinden, want het is geen canyon maar woestijn, maar het was een woestijn met toch wel heel veel verschillende vegetatie en mooie bergen keien:

↑Jolanda Steenbergen. Steen-bergen. Snap je? Haha. Hilarisch!

Na de wandeling zijn we nog even terug gereden naar de weg die we ‘s morgens van zuid naar noord hadden genomen. Daarlangs hadden we namelijk hele bijzondere cactussen gezien. En gek genoeg had je op één bepaald punt die dingen voor zover je kon kijken en een halve mijl eerder of later bijna helemaal geen een meer. Cholla cactussen heten ze. En deze foto’s lijken bewogen, maar zijn het niet. Zo wazig zijn gewoon die dingen, heel bijzonder.

Ook hier hebben we nog even een mooie wandeling tussen de Cholla’s door gemaakt.

Hierna vonden we het wel tijd om ons hotel op te zoeken. Nog even snel scoorden we een stok kaarten bij het visitor center, dat op ongeveer 500 meter van ons hotel bleek te liggen. We waren er dus al snel en we konden meteen inchecken. De kamer is weer fijn en we hebben hier zowaar een zwembad waarin we daadwerkelijk baantjes kunnen trekken en dat dieper is dan ik lang ben. Na het eten (bij een Chinees, ook weer eens lekker na al dat Mexicaanse en Amerikaanse eten) hebben we daar dan ook even gretig gebruik van gemaakt. De grootte en diepte betekende wel dat het ijs- en ijs koud was, maar aangezien het hier nog 32 graden is, was dat niet heel erg.

Nog een pluspunt: een zitje voor de deur waar ik dit blog kan tikken:

Morgen rijden we naar Boulder City, naar de Hoover Dam. En daarna zit de rondreis er alweer op! Gelukkig mogen we dan nog wel 4 daagjes genieten van Las Vegas.

Tot morgen!