Dag 15: Magic Kingdom. En druk dat het was!

Vandaag had ik het niet naar mijn zin. Vanmorgen werd ik wakker en zat mijn linkeroor dicht. Dat had ik vorige week ook al een keer en dat heeft de hele dag geduurd. Echt heel irritant en wat ik ook probeer, open gaat ie niet... Ik vermoed dat het van het zwembad hier komt, maar dat weet ik niet zeker.

Bij het ontbijt bij Denny's troffen we een erg aardige serveerster die zelf bijna begion te kwijlen bij de dingen die we bestelden. Toen ik 'grits' bestelde voor bij mijn sandwich, vroeg ze me zelfs of ik wel wist wat dat was. Blijkbaar is het het meest teruggestuurd product in die toko. Ik had het van de week al een keer op en stelde haar gerust. Grits is een soort rijstepap, dat ik erg lekker vind met een beetje suiker :)

Tegen een uur of elf kwamen we aan bij de parkeerplaats van Magic Kingdom, waar we de ferry naar het park namen. Druk! Echt wat een verschil met de eerste keer dat we hier kwamen! Je moet er niet aan denken dat dit alle dagen van onze vakantie zo zou zijn geweest. Dan ben ik toch blij dat ik wat research heb gedaan van tevoren.

Jolanda en ik hadden besloten dat dit een soort onze huwelijksreis was, aangezien we sinds ons trouwen nog niet echt op vakantie zijn geweest (buiten een weekje op de camping in Limburg). Daarom zijn we eerst even naar de guest service gegaan om deze buttons op te halen:

Als je zo'n button draagt, word je de hele dag gefeleiciteerd door alle castmembers van het park, erg leuk.
Ik voelde me nog steeds niet zo lekker en daarom zijn we maar begonnen met een rondje bejaarden-attracties in tomorrowland. Een suf treintje en en een nog veel suffer carousel-theater. Toen toch maar even een fastpass gehaald voor het betere werk: Space Mountain. Je kunt merken dat dit een al wat oudere attractie is en de rit was nou niet bepaald soepel. Op dan naar het minstens zo suffe It's a small world. Hier stond zelfs en rij van 25 minuten, maar we zijn toch maar aangesloten. Verder hebben we hier en daar wat attracties gedaan als de rij niet te lang was, of als er een fastpass te krijgen was. Ik wilde eigenlijk gewoon terug naar het hotel, maar Jolanda wilde de Electric Parade erg graag zien, dus zijn we toch maar gebleven.
Even over vijf hebben we een show bekeken op het centrale plein en hebben we nog wat rustige attracties gedaan om de tijd tot de parade vol te maken. Ook even wat drinken natuurlijk, want het was een erg warme dag. Volgens mij de warmste tot nu toe. Jolanda weet nog niet zo goed wat ze van Powerade, een drankje dat ik erg lekker vind, vindt:

Ook hebben we een bevroren banaan met chocola gehaald, iets wat ik al de hele vakantie wilde proberen:

Ook niet te vreten. De chocola is best lekker, maar de banaan smaakt naar... bruine banaan. Bah!
Wat ook niet beviel vandaag was het aantal Mexicanen. De parken hier wemelen er toch al van en de prijs voor meest asociaal volk gaat overtuigend naar hen. Ze denken dat de hele wereld om hun draait, ze dringen voor, ze stinken, ze zijn luidruchtig, ze duwen in rijen... ik heb echt geen goed woord voor ze over.
Om kwart voor zeven begon het ineens te onweren en te hozen. Gelukkig was dat om kwart over zeven weer over en zijn we een plekje gaan zoeken langs de route vande parade, die om acht uur zou beginnen. En om acht uur kwam het bericht: Parade staat op losse schroeven, hij wordt in ieder geval uitgesteld, misschien geannuleerd. Hebben we daar verdikkie zolang op staan wachten! Tien voor half negen kwam gelukkig het verlossende woord dat hij toch door zou gaan. Gelukkig!

Ikzelf vond het niet veel, aangezien we praktisch hetzelfde ook al in Parijs hebben gezien, maar Jolanda vond het prachtig. Dat ik er niks aan vond, kan ook te maken hebben met het feit dat ik me niet lekker voelde en ondertussen behoorlijk chagerijnig was.
Na de parade hebben we3 niet meer op het vuurwerk van negen uur gewacht en zijn we direct terug naar de auto gegaan. Inmiddels is het elf uur geweest en mijn oor zit nog steeds dicht. Ik mag toch hopen dat dat morgen over is, als we naar Busch Grardens gaan, het park met de meest heftige achtbanen. Misschien dat een nachtje slapen me goed doet. Trusten!

Dag 14:Souvenirs, zonnen en de "grootste" McDonalds

Vanmorgen stond de wekker pas om 10.00 uur, aangezien het een rustdag zou worden, maar Jolanda en ik waren allebei om 9.00 uur al wakker. Nou ja, dan gaan we er maar uit ook. We moesten nog een klein handwasje doen en ik bleek een mailtje te hebben gehad van Discovery Cove. Ons foto-album staat nu ook online, al ben ik er nog niet achter hoe een ander die kan benaderen, aangezien je ervoor moet inloggen. Meteen ook de mogelijkheid om nog meer prints, mokken of badhanddoeken met de foto’s te bestellen natuurlijk, want ze moeten er een slaatje uit slaan. Daarom staan er online ook logootjes van Discovery Cove doorheen, zodat je ze vooral niet zelf gaat printen. Met een beetje knip-en plakwerk heb ik daarom toch nog wat foto’s van gisteren te delen. Die logootjes moet je maar even wegdenken:

Na de plichtplegingen van deze morgen zijn we met de I-ride Trolley op weg gegaan naar een vestiging van Denny’s waar we nog niet geweest waren. Het was er enorm druk, maar wat hebben we goed gegeten! Ik koos vandaag voor de meatlovers omelet en manmanman, dat had ik eerder moeten doen! Heerlijk!

Na het ontbijt hebben we de Flea Market op International Drive bezocht en dat was een beetje een tegenvaller. Het deed allemaal wat louche aan, als een zwarte markt, maar dan erger. Wel hebben we hier wat kleine dingetjes voor thuis gekocht, maar we stonden zo weer buiten. Dan maar wat andere Souvenirwinkeltjes bezoeken, er zijn er hier genoeg. Alleen al op de International Drive zitten er meer dan 40. Het aanbod verschilt niet heel veel van elkaar, maar af en toe zit er wel wat leuks tussen. Zo hebben we toch nog een cadeautje voor de beide pappa’s en mamma’s kunnen bemachtigen.

Aan het begin van de middag zijn we terug naar het hotel gegaan om de middag lekker aan het zwembad door te brengen. Eerst namen we een verfrissende duik en vervolgens hebben we een paar uurtjes lekker in de zon gelegen. Best lekker, zo’n rustig dagje na al het pretparkgeweld.

Toen de maagjes begonnen te knorren tegen een uur of zeven hebben we ons omgekleed en zijn we met de trolly naar de grootste McDonalds ter wereld te gaan. Dachten we. Bij binnenkomst zagen we namelijk dit:

Bleek het de grootste entertainment-McDonalds te zijn. Nou ja, ook hier konden we iets te eten krijgen, met een veel ruimer aanbod dan in Nederland, dus zijn we toch maar gebeleven.

Op de eerste dag van deze vakantie heb ik deze foto gemaakt vanaf de balustrade voor onze kamer:

We wilden dit wel eens van wat dichterbij gaan bekijken, dus hebben we weer een rondje Adventuregolf gedaan, dit keer bij Hawaiian Rumble. En zo zag het er van dichtbij uit:

Tot zover deze dag. Morgen gaan we op herhaling naar Magic Kingdom, voornamelijk om de Main Street Electrical Parade te aanschouwen. Waarschijnlijk gaan we dus iets later op de dag die kant op. We zien wel. Tot dan!

Dag 13: Discovery Cove

Vandaag was het eindelijk tijd voor het hoogtepunt van deze vakantie (al bestaat ie eigenlijk alleen maar uit hoogtepunten): Een bezoek aan Discovery Cove met daarbij een interactie met dolfijnen. Even over acht kwamen we al aan bij het park, omdat we niet hoefden te ontbijten van tevoren. Alles zou deze dag inclusief zijn (en toch werd het de duurste dag, daarover later meer): ontbijt, lunch, drankjes, snacks, snorkel, wetsuit; alles was inbegrepen in de toegangsprijs.

Bij aankomst moesten we even wachten om in te checken en kregen we beiden een pasje mee met daarop de tijd en plaats van de dolfijneninteractie: kwart over elf. Dat duurde nog even, dus na een ontbijtje en nadat we ieder een wetsuit hadden aangemeten gekregen, zijn we eerst eens bij de Great Reef wezen kijken. Hier konden we snorkelen tussen diverse tropische vissen en pijlstaartroggen. Het snorkelen ging me in eerste instantie niet best af; zolang ik stond kon ik gewoon met mijn hoofd onder water ademen door de snorkel, maar zodra ik ging zwemmen, begon ik zowat te hyperventileren. Na wat oefening ging dat beter, maar nog steeds vond ik het helemaal niks. Roggen zijn enorm groot, en ik was bang dat ik op zo’n beest zou gaan staan. En ik vind ze vies, dus ik wil ze liever niet aanraken. Ze zwemmen echter gewoon gezellig onder je door en tegen je aan, dus dat was geen succes. Al na een kwartier besloten zowel Jolanda als ik dat dit niets voor ons was.

Dan maar even een rondje door het park lopen tot we aan de beurt waren om met de dolfijnen in de weer te gaan. Even een sigaretje en een kop koffie tussendoor en het was elf uur. Op naar de briefing! Allereerst moesten we een verklaring tekenen dat we op de hoogte waren van de risico’s van het met dieren werken en kregen we een praatje over wat we vooral wel en niet moesten doen. Daarna was het op naar de Dolphin Lagoon in groepjes van 9. Zodra we het water instapten, kwam er meteen een nieuwsgierige dolfijn genaamd Kaylee naar ons toe om te zien wat al die drukte nu weer was. Kaylee werd weg gestuurd door de trainer en we mochten iets verder het water in om kennis te maken met “onze” dolfijn: Yoshi. Yoshi was een mannetje van 8 jaar en nadat de dolfijn wat leuke trucjes had gedaan, moesten we één voor één wat dieper het water in om Yoshi een kusje te geven en te omhelzen. Jolanda en ik waren “team Holland” en mochten als eerste.

De trainer vertelde ondertussen allemaal interressante informatie over de dolfijnen en nadat iedereen geweest was, ging Yoshi er vandoor. Geen nood, want een andere dolfijn kwam kennis met ons maken: Dexter, wederom een mannetje van 8 jaar. Je kon duidelijk het verschil zien met Yoshi en ik begrijp nu ook ineens hoe de trainers de verschillende dolfijnen uit elkaar kunnen houden. Al hebben ze er bij Discovery Cove 44, ik denk niet dat ik die binnen een week allemaal bij naam zou kunnen noemen ;)

Met Dexter gingen we een stukje zwemmen. We zwommen zelf naar een dieper gedeelte van de lagoon en daar moesten we hem vastpakken bij rug- en zijvin, waarna hij ons één voor één weer terug naar de kust trok. Erg gaaf! Tot slot zwaaide alle dolfijnen nog even met hun staart en maakten ze een paar sprongen en zat de hele ervaring er alweer op. Alles was vastgelegd op foto en video, en hoewel het een behoorlijke uitgave was (ruim 200 dollar, vandaar de duurste dag), hebben we toch het complete souvenirpakket met 7 foto’s,een dvd, een foto-cd, 2 sleutelhangers en een poster gekocht. Dit was een ervaring die we echt wel op beeld bij ons willen houden! Helaas kan ik de foto’s hier nog niet plaatsen, aangezien deze netbook geen dvd-speler heeft, maar dat komt dan nog wel.

Na de dolfijnen encounter hadden we de hele dag om lekker het park te ontdekken en te relaxen. Eerst maar een rondje door de Aviary dan, een enorm vogelverblijf. Jolanda en ik zijn toch meer van de vogels dan van de vissen. Hier hebben we wel zelf wat foto’s kunnen maken, dus blijft dit blog toch niet geheel fotoloos vandaag:

Doordat je de vogels zelf mocht voeren, kwamen ze erg dichtbij en, zoals je kunt zien, soms ook op je zitten. Zou wat voor mijn moeder zijn! ;) Nadeel was dat het hier redelijk druk was en iedereen met voerbakjes stond te zwaaien, waardoor het een lucky was als een vogel jou uitkoos om door gevoerd te worden.

Inmiddels was het ruim lunchtijd, en ondanks dat we hier nog niet eerder geluncht hebben buiten een snelle snack in de vorm van een pretzel ofzo, ging het er best in. De rest van de dag bestond vooral uit lekker relaxen op de verschillende stranden en terrasjes en lekker en rondje drijven over de lazy river, een ruime zoetwaterstroom.

Deze dag was echt de ervaring van ons leven! Zometeen gaan we de dag afsluiten bij BB Kings, het restaurant waar we de tweede dag van onze vakantie ook zijn geweest. Er is live-muziek bij het eten vanavond, dus dat kon nog wel eens gezellig worden.

(later)

Was dat even een tegenvaller! Het eten was niet erg lekker, we werden weggekeken en stonden binnen 35 minuten weer buiten met een voor- en hoofdgerecht achter de kiezen... Dan maar even naar de hotelbar, waar ik nu op het terras dit blog zit bij te werken met een heerlijke Vodka Collins. Daar wordt ik dan weer iets blijer van :)

Morgen hebben we een rustdag, maar omdat vandaag ook al zo heerlijk relaxed was, gaan we op trollytour. Voor 4 dollar de man kunnen we de hele dag I-drive op en neer reizen om te winkelen, een hapje te eten, dingen te gaan doen en misschien belanden we nog wel even bij Seaworld. We gaan het zien.

Tot morgen!

Dag 12: WDW Hollywood Studios en lekkere toetjes

Vandaag stond de eerste herhaaldag op het programma. Op weg naar Friendly’s voor het ontbijt wisten we nog steeds niet of dat Hollywood Studios of Epcot zou gaan worden. Friendly’s deed trouwens zijn naam geen eer aan. We werden toegemompeld door een oude heks waar we moesten gaan zitten. We waren de enige in de zaak en het leek wel of ze zoiets had van: k*t, een klant. De koffie kregen we pas bij het eten, zodat we vooral niet om refills gingen vragen (als je hier in Amerika fris, koffie of thee besteld, zijn die “bodemloos”, en krijg je gratis bijvullingen) en het bestelde eten werd op tafel gesmeten. Ook de rekening liet lang op zich wachten. Die bleek $19,86 te zijn, en we vonden het wel meer dan genoeg fooi om dat af te ronden naar $20,=. Moeten ze maar wat vriendelijker zijn...

Tijdens het eten besloten we naar Hollywood Studios te gaan om daar nog wat foto’s te maken, te filmen, de show van Belle en het Beest te bekijken die we vorige keer gemist hadden en misschien zat ook Tower of Terror er nog in voor mij.

We zijn eerst maar een fastpasses gaan halen voor Toy Story, wat hier de beste en gelijk ook populairste attractie is. Daarna hebben we de Backstage Lot Tour nog eens gedaan en hebben we de show van Belle en het Beest bekeken. Het bleek een soort mini-musical te zijn van 25 minuten, met erg mooie kleiding en bekende liedjes. Ik heb alles op film, want het zag er prachtig uit. Onderweg zijn we ook nog even met een paar filmsterren op de foto gegaan, vooral om ons neefje jaloers te maken:

Inmiddels was het ook tijd voor Toy Story en na een wilde rit, waarbij ik natuurlijk Jolanda weer verslagen heb in punten, liepen we richting the Hollywood Tower Hotel.

Ik trok toch de stoute schoenen aan en na mijn zakken te hebben geleegd en alles bij Jolanda te hebben achtergelaten, toog ik naar de ingang van het indrukwekkende gebouw. Het verhaal van deze attractie is dat er in 1939 in het hotel de bliksem is ingeslagen en dat er een gezin is verdwenen in de Twilight Zone. De bezoekers gaan met een onderhoudslift op bezoek in die schemerzone.

Het interieur van het hotel is erg mooi (helaas lag mijn fototoestel bij Jolanda en kon ik dus geen foto’s maken) en het verhaal wordt op een leuke manier verteld. Met het zweet in mijn handen nam ik plaats in de lift, waar we 13 verdiepingen omhoog werden gehesen en onderweg de geesten van de verdwenen familie tegenkwamen. De lift bewoog zelfs naar voren en ineens werden we 13 verdiepingen naar beneden gestort. En weer omhoog. En weer omlaag.

Eigenlijk stelde het allemaal geen reet voor en weet ik niet waar ik me zo druk om heb gemaakt van tevoren. Ik zag de lol van het vallen en weer opgehesen worden totaal niet, maar vond het ook niet eng. Eigenlijk was de spanning van tevoren het leukst :)

Het liep ondertussen tegen drieën en we vonden het wel mooi geweest. Via de Publix (een enorme supermarkt) zijn we terug gegaan naar het hotel om nog even te zwemmen en wat uit te rusten. Voor het diner besloten we gewoon een stukje de I-drive op te lopen om te zien wat we tegen zouden komen. Uiteindelijk belandden we bij Aloha Grill, een restaurant met een Hawaiiaans thema (joh!). De serveerster vroeg waar we vandaan kwamen en waarom we voor Orlando hadden gekozen. Na uitgelegd te hebben dat we vooral vanwege de attractieparken hier waren, vroeg ze naar pretparken in Europa. Zit je ineens aan een Amerikaanse je liefde voor de Efteling uit leggen :)

Het hoofdgerecht (Kip voor Jolanda en zalm voor mij) was niet heel fantastisch, maar toen kwamen de toetjes! Jolanda koos voor een Peanutbutter-Chocolate Cake en ik voor een Key Lime Cake. En genoten hebben we! Als we hier nog eens terug komen, neem ik 3 toetjes, in plaats van eerst “gewoon” eten.

Na nog een rondje te hebben gelopen, waren we rond 22.00 terug bij het hotel. En daar zit ik nu dit blog te schrijven, terwijl Jolanda wat zit te internetten op haar telefoon. We hebben er ieder een heerlijk drankje bij, echt de ontdekking van deze vakantie:

Behoorlijk zoet spul, maar ontzettend lekker!

Morgen gaan we eindelijk naar Discovery Cove om met dolfijnen te zwemmen. We zijn benieuwd!

Dag 11: Universal Islands of Adventure

Vanmorgen zouden we, voor we naar Universal Islands of Adventure gingen, eens ergens anders gaan ontbijten: bij Friendly’s. Wederom misten we een afslag en zodoende kwamen we toch weer bij Denny’s terecht. Ach, niet erg: Denny’s is goed te eten en Friendly’s komt dan morgen wel.

Even voor negen arriveerden we bij Universal en kon het grote avontuur (Islands of Adventure, get it?) beginnen. In tegenstelling tot de eerdere parken die we hebben gedaan, begonnen we nu niet in het wildeweg attracties aan het begin te doen, maar liepen we meteen naar het Harry Potter gedeelte achter in het park. Ik had gelezen van tevoren dat dit gedeelte altijd enorm druk is, dus wilden we die drukte voor zijn. De grootste (en beste) attractie in dit gedeelte is The Forbidden Journey, dat zich afspeelt in en om Zweinstein:

Deze attractie is in één woord geweldig! Het is een combinatie van simulatie, film, darkride en er zit ook wel iets achtbaan-achtigs in. Eigenlijk is het gewoon met niets te vergelijken, je moet het gewoon beleven. Aan alle Harry Potter fans zou ik willen zeggen: Alleen al deze attractie maakt de reis de moeite waard! Koop een ticket, vlieg erheen en ga hem gewoon doen. Echt zo adembenemend mooi was het.

Na Harry Potter deden we eerst een rondje door het park. Het was niet erg druk en we konden meteen instappen in de Jurassic Park ride, een rustig tochtje, tot je de losgeslagen dinosaurussen tegenkomt. De rit eindigt in een grote spalsh en hierin werden we een beetje nat. Een beetje maar, maar dat werd snel opgelost toen we vervolgens Dudley Do Right’s Rip Saw Ride deden. Ook weer een log flume met een enorme spalsh aan het einde. Na deze rit had ik geen droge draad meer aan mijn lichaam. Gentleman als ik ben had mijn brede lichaam Jolanda grotendeels drooggehouden. Dan maar even weer opwarmen in de zon met een sigaretje:

Dat is hier trouwens allemaal briljant geregeld. In de parken mag je over het algemeen niet roken, maar er zin Designated Smokers Areas, waar het wel mag. Ik had van tevoren verwacht dat dit wel vervelend zou zijn, maar het is echt de beste uitvinding ooit. Zouden ze in Nederland ook moeten invoeren. Er zijn genoeg van deze areas te vinden en ze zorgen ervoor dat je automatisch regelmatig je rustmomentjes pakt in de parken. Ik ben fan!

In het Toon-gedeelte waar deze natte ride staat, staan ook allemaal tekstballonnen en dergelijke waar je mee op de foto kunt. Deze geeft wel aardig mijn gedachte weer:

Jolanda probeerde nog een hond te vangen, maar werd meegesleurd:

Dan Marvel’s Superhero Island. Hier staat de attractie The Amazing Spiderman, dat volgens velen de beste attractie ter wereld is. Wat mij betreft vecht deze ride om de eerste plaats met The Forbidden Journey van Harry Potter die we eerder op de dag deden, maar het is inderdaad een fanatstische belevenis.

De mega-coaster The Incredible Hulk stond vervolgens op het programma. De lancering is leuk, maar verder viel ie enorm tegen. Wat een rammelbak zeg! Jolanda en ik kwamen er beiden met enorme hoofdpijn uit door het geschud. Deze baan komt onderaan het lijstje achtbanen dat we deze vakantie gedaan hebben. Misschien zelfs wel helemaal onderaan alle achtbanen die ik ooit gedaan heb.

Nu restte ons alleen nog Dr Seuss’ Landing, een leuk en vrolijk gebied met wat meer kindvriendelijke attracties en The Lost Kingdom, een mooi gebied met onder andere Poseidon’s Fury en Sinbad’s 8th journey. Na deze gebieden zijn we doorgegaan naar het Harry Potter gedeelte om deze eens wat beter te bekijken en wat foto’s te maken. Behalve Zweinstein is ook het dorpje Zweinsveld hier uitgebeeld, waar ook winkeltjes van de Wegisweg te vinden zijn. Zo is er Olivander’s, waar je toverstokken kan kopen, en waar ook een leuk showtje wordt opgevoerd: Er wordt een kind uit het publiek gehaald, die verschilllende stokken moet “passen”, net als in de boeken. Eerst gaat er van alles mis, maar na de derde stok is het raak. Erg leuk gedaan, zeker voor het kind dat uitverkoren wordt.

Ook hebben we een echt boterbiertje gedronken, die we kochten bij de drie bezemstelen:

Zie je niet vaak, Jolanda met bier ;) Het is dan ook boterbier, dat alcoholvrij is en een beetje naar caramel smaakt. Ik vind het niet zo lekker en was er na een paar slokken eigenlijk al klaar mee. Veel te zoet!

Ook mochten we nog met een paar echte tovenaars op de foto:

We deden nog wat rides (waaronder een kinderachtbaan, waarbij het in-en uitstappen hilarisch was, dankzij mijn lengte en Jolanda’s breedte ;) ) en ik deed the Forbidden Journey nog een keer. Jolanda sloeg even over. Op weg naar de uitgang bleek Spiderman geen rij te hebben en heb ik ook die nog eens gedaan.

Tot slot hebben we nog een cadeutje voor Jeroen en een t-shirt voor mij gekocht en zijn we terug naar het hotel gegaan om nog even te zwemmen. Vandaag zijn er een paar Duitsers aangekomen in het hotel en uiteraard dachten die dat het hele zwembad van hun was, maar Jolanda heeft een bejaarde Duitse vol op het oog geraakt met een balletje, ha! Jolanda blijft volhouden dat het per ongeluk was, maar ik weet wel beter, en ik ben trots op haar! :P

Nu loopt het tegen zevenen en gaan we zo een hapje eten. We weten nog niet wat, we zien wel waar we terecht komen.

Morgen stond eigenlijk Disney Magic Kingdom weer op het programma, maar als we dat uitstellen tot maandag, kunnen we de Electric Parade meepakken, dus dat doen we dan maar. Wat we morgen gaan doen, weten we nog niet zeker, maar waarschijnlijk wordt het Epcot, Hollywood Studios, Disney Downtown of een combinatie daarvan. Tot morgen!

En dan nu: Jolanda

Zoals Casper al zei is hier mijn gedeelte van de blog.

Allereerst het vliegen. Dit was erg mooi, het was de hele vlieg tocht helder weer en kon ik erg genieten van het land en water onder ons. Ook was er in het vliegtuig een soort van tomtom aanwezig die precies aan gaf waar we waren. Erg leuk om te volgen. Daardoor was de tijd omgevlogen.

Inmiddels haal ik alle parken en attracties door elkaar en moet ik af en toe het blog terug lezen om te weten wat we ook alweer allemaal gedaan hebben. Ik haal daarom mijn meest indrukwekkende dingen maar even op.

Ik vind vooral de dieren in en om het park echt mooi om te zien. Casper heeft al een aantal van deze dieren genoemd, maar de eekhoorntjes en de dolfijnen vind ik erg leuk ook de vliegshows van de papagaaien en andere grote vogels vind ik erg leuk.

We hebben ook vele aquariums gezien waar ik uren naar zou kunnen kijken. Ik word daar erg rustig van. Je zou maar lekker de hele dag zo kunnen drijven in het water.

Ook het volkslied aan het begin van de dag (9/11) en iedereen die dan naar de vlag kijkt vond ik erg indrukwekkend. Vandaag ging halverwege de vlaggen ook half stok. Ik wilde weten waarom dit was en dat bleek vanwegen de dood van een Amerikaan op de ambassade in Libie tezijn. Ook in het Disney park ging deze half stok. Wat heerst er hier een saamhorigheid.

Aan het einde van de dag voel ik me alsof ik de Nijmeegse vierdaagse heb gelopen, maar de indrukken die ik met de dag heb mee gekregen maken een hoop goed.

Wat ook indrukwekend is/was is het ontbijt. 2 eieren 2 worstjes 2 dikke pannenkoeken en rosti is hier een gemiddeld ontbijt. De eerste dag moesten wij daar erg aan wennen, maar het blijkt dat dit met dit klimaat echt nodig is. De warmte kost je veel energie waardoor je beter een stevig ontbijt kan hebben dan de hele dag door eten. Eten in de parken is niet te betalen. Ook gewoon brood en beleg in de supermarkten is hier of niet te vinden of niet te betalen.

Zowiezo zijn er een aantal voorbereidingen nodig voor we 's morgens weg kunnen. Allereest gaan in de tas twee regencapjes. Als het hier regent is het kort maar krachtig. 1 fles water, 1 kleine handdoek, flesje zonnebrandcreme, de zonnebrillen, petjes en 1 fles ijsklontjes met woeiwapper. Dit allemaal om ons droog, koel en veilig tegen de zon te houden. Ook gaan natuurlijk de fotocamera en de filmcamera mee.

Wat me het meest is meegevallen is het rijden in een auto met automaat. De eerste dag na het vliegen had ik daar nog moeite mee, maar nu merk ik dat het echt relaxed is. Ook het rijden hier valt me mee. Na de theorie lessen van Casper in Nederland blijkt het hier een stuk makelijker te zijn. Er zijn een stuk minder auto's op de weg en je kan vaak maar 1 kant op.

Volgens mij heb ik nu wel de meest indrukwekkende dingen gehad. Het kan ook best dat ik de helft ben vergeten, maar gelukkig hebben we de foto's nog..

Dag 10: Wassen, golfen en onverwacht Downtown

Daar zijn we weer! Eerst nog even over gisterenavond: Net nadat ik het blog gepost had, kwam Jolanda ook aangelopen. Het dutje had haar enorm goed gedaan en met frisse moed zijn we een hapje gaan eten bij de Pizzahut die naast het hotel zit, omdat we niet zo'n zin meer hadden om een stukje te gaan rijden voor een restaurant. Daar troffen we de meest bijzondere ober tot nu toe. Nat is niet het goede woord, deze man was doorweekt op de schaal van gayness. Wel enorm leuk, het was alsof hij ons al jaren kende en kwam gezellig bij ons tafeltje erbij zitten terwijl hij de bestelling opnam. De pizza was ook lekker, maar het 'entertainment' aan tafel maakte het ;)

's Avonds hadden we eigenlijk ook nog wel zin om naar een kroeg ofzo te gaan. De hotelbar zat helemaal vol en daarom zijn we een deurtje verderop gaan kijken bij Dave & Buster's. Dit bleek behalve een bar en restaurant ook een soort arcade te zijn en we hebben een paar uurtjes gespendeerd met verschillende spelletjes.

Dan vandaag: We hadden een rustdag ingepland, het enige dat we echt moesten was een wasje draaien, aangezien we beiden zonder onderbroeken en sokken zaten en ook de voorraad shirtjes behoorlijk dun werd. Na te hebben uitgeslapen tot een uur of tien- half elf, hebben we eerst daar maar even voor gezorgd. Terwijl de was in de machine zat, aten we een broodje en terwijl de was in de droger zat, hebben we even gezwommen.

Florida schijnt ook de staat van de golfsport te zijn, maar omdat we dat allebei niet kunnen, wilden we wel een rondje Adventure Golf gaan spelen. Bij ons heet dat gewoon midget golf, maar ik denk dat ze hier denken dat Adventure meer mensen aantrekt. Het barst hier van de Adventure Golfbanen en wij kozen voor de Pirates Cove. Spannend!

Na 18 holes had ik een handicap van 7 en Jolanda van (ik durf het bijna niet te zeggen) 29.
Inmiddels was het een uur of drie en wilden we even naar de Publix Supermarkt. Op internet even opgezocht waar die zat en ik kon er zo naartoe rijden. Dacht ik. Blijkbaar hadden we een afslag gemist, want ineens zaten we op het terrein van Walt Disney World. Ach, nu we er toch zijn, rijden we maar even door naar Downtown Disney, die stond ook nog op het verlanglijstje. Disney Downtown is het winkel- en uitgaansgebied van Disney.

Eén van de eerste winkels die we tegenkwamen, was een enorm grote Lego-winkel. Op deze foto lijkt het wel een snoepwinkel met zelfschepbakken, maar het zijn bakjes met legosteentjes:

Voor de deur stonden ook een aantal Lego-sculpturen, waarvan dit de grootste en mooiste was:

Hierna hebben we nog wat andere winkels afgestruind, want ik had een missie: Eergisteren heb ik iemand gezien met een enorm tof Disney t-shirt en die wilde ik graag hebben. Na samen met een vriendelijke verkoopster de grootste winkel van heel WDW te hebben doorzocht, bleek dat mijn missie ging falen. Het t-shirt blijkt een aantal jaren oud te zijn en niet meer in de collectie te zijn. Damn! Dan maar op zoek naar een ander leuk t-shirt als souvenir. Dat moet van de week maar een keer, want mijn teleurstelling was zo groot dat ik even geen zin meer had om naar een andere leuke te zoeken.

Wel hebben we een boek, een CD en een cadeautje voor Esther gekocht. Moeten we nog wel even inpakken, maar daar hebben we thuis vier weken de tijd voor ;)

Even voor zeven waren we terug bij het hotel en besloten we te gaan eten in Pointe Orlando, het gebied hier aan de overkant. We zitten praktisch naast een congresscentrum, en daar is nu een zonne-energie-congres aan de gang. Blijken die eikels bijna alle restaurants te hebben gereserveerd. Allemaal besloten feestjes, waardoor wij veroordeeld waren tot een simpele burger bij Johnny Rockets. En zo positief ik was over deze tent van de week, zo negatief was de ervaring nu. Slechte bediening, vieze tafels, middelmatig eten, lange wachttijden. Uit wraak heeft de serveerster maar een kwartje fooi gekregen >:)

Morgen gaan de naar Universal Islands of Adenture, het park waar ik persoonlijk het meeste van verwacht. The Hulk Coaster, the Amazing Spiderman (dat de beste attractie ter wereld schijnt te zijn), een heel Harry Potter thema-gebied. Ik kan niet wachten!

Maar nu eerst ter uwer vermaak: een bonusverhaal van mijn lieftallige echtgenote. Eigenlijk zou ze het hele blog van vandaag schrijven, maar dat durfde ze toch niet helemaal aan. Met kleine stapjes beginnen is vaak het beste, dus doet zij een samenvatting van haar belevenissen de afgelopen 10 dagen.

Veel leesplezier daarmee en tot morgen!

Dag 9: Seaworld

Vanmorgen leek de wekker wel op 5 uur te staan, zo onuitgerust werden we om 7 uur wakker. Maar vandaag stond een van de grootste verwachtingen van Jolanda op het programma, dus vol goede moed vertrokken we naar Denny's voor een ontbijt. Toen we de auto huurden stond de radio op één of Andere vage countryzender en aangezien we dat wel Amerikaans vonden, hebben we dat zo gelaten. Vanmorgen was er ineens alleen maar gepraat op, geen muziek. Na even luisteren realiseerden we ons dat het vandaag 11 september is en dat is hier nog steeds een erg groot gebeuren. Op de radio waren allerlei mensen te horen die hun verhaal over de betreffende dag in 2001 nog een keer kwijt moesten.

Na het ontbijt arriveerden we ruim voor openingstijd bij Seaworld. Na de kaartcontrole moesten we daarom even wachten tot het 9 uur was. Om exact 9 uur werd het Amerikaanse volkslied ingezet. Alle Amerikaanse bezoekers draaiden zich meteen naar de vlag, legden een hand op hun hart en zongen het (sommigen met tranen in de ogen) mee. Alle niet-Amerikanen stonden er een beetje verloren bij...

Toen het volkslied over was, gingen ook de poorten van het park open en konden we beginnen. De eerste stop was Turtle Trek, een 360° 3D film. Het blijkt dat ik daar totaal niet tegen kan. We stonden gewoon los op de vloer met om ons heen de film, maar binnen no-time was ik enorm draaierig en misselijk. Een lekker begin van de dag dus.... Dan maar een paar aquaria bekijken met dolfijnen (de verzorgers deden spelletjes met de dieren door bijvoorbeeld een soort wiel langs het glas te laten rollen, die de dolfijnen dan volgden, erg leuk) en een dolfijnenshow meepakken. De show was leuk, maar niet erg bijzonder, en al gauw stonden we bij de eerste 'echte' attractie: Journey to Atlantis

Dit is een erg leuke flume-ride met een mooi binnengedeelte, waarna een val van best heel hoog volgt. Bij de ingang stonden bordjes: You might get wet. Might? Jolanda en ik waren allebei totaal doorweekt. Gelukkig is dat hier niet zo erg, even in de zon en je droogt zo weer op. In de winkeltjes met airco was het wel ineens erg koud ;)

Hierna volgde Kraken, een Floorless Coaster (vloerloze achtbaan waarbij je voeten dus losbungelen) met maar liefst 7 inversies (over-de-kop-momenten). Hij was erg heftig, maar ook erg gaaf!

Na Kraken was het tijd voor de show 'One Ocean', de grootste show van Seaworld, waarbij de Orka Shamu centraal staat. Voorafgaande aan de show werd er een verhaaltje over 9/11 gedaan (never forget) en moesten alle militairen en ex-militairen van de VS en geallieerde landen gaan staan. Deze helden kregen een minutenlang applaus. Erg indrukwekkend! De show zelf was ook indrukwekkend en het werd al snel duidelijk waarom de eerste 15 rijen van het theater de 'Soak-zone' worden genoemd. De mensen die daar zaten werden drijfnat van de sprongen van de Orka's en het slaan met hun staarten op het water.

We hadden nu even de tijd om wat rond te lopen en nog wat aquaria met onder andere haaien, pijlstaartroggen en dolfijnen te bekijken en konden daarna meteen aanschuiven bij de volgende show met zeeleeuwen en otters. De show zelf was niet zo bijzonder, maar het publiek werd 10 minuten van tevoren opgewarmd door een mime-speler die echt briljant was! Van mij hadden ze die zeeleeuwen mogen houden en die mime-speler een show van 30 minuten mogen geven :)

Tot slot stond Manta op het programma. Jolanda zag deze flying coaster niet zitten en is wat aquaria gaan bekijken, onder andere met jonge dolfijntjes van 2 maanden oud. Ik durfde dit monster wel aan en ben aangesloten in de single riders line. In deze achtbaan hang je horizontaal onder de baan, met je gezicht naar beneden. Dit geeft een heel apart effect aan de beleving!

Ik wilde meteen nog een keer, en omdat de single riders line enorm opschoot, ben ik ook gelijk gegaan. Jolanda bekeek ondertussen een aquarium met deze bijzondere rakker:

De foto is wat onduidelijk, maar dit is een zeedraakje. Dit dier vermomt zich min of meer als plant, zodat roofdieren geen prooi in hem zien. Wat kan de natuur toch verrassend slim uit de hoek komen!

Na een laatste rondje om foto's te maken, hebben we er om 17.00 uur een punt achter gezet en zijn we weer naar het hotel vertrokken. Jolanda ligt nu een uurtje op bed, terwijl ik hier heerlijk met een Iced Coffee op de rookpatio dit blog zit te schrijven. Ik hoop dat Jolanda een beetje opknapt van haar powernap, want zij had het niet zo naar haar zin vandaag. De vermoeidheid slaat langzaamaan toe en ze had pijn in haar hele lichaam van het vele wandelen en slenteren. Morgen hebben we een rustdag en die komt geen moment te vroeg voor haar...

Zometeen gaan we nog even een hapje eten ergens, ik heb nog geen idee waar en waarschijnlijk doen we ook nog wel een verkoelende duik in het zwembad. We zien het wel. Tot morgen!